بررسی وضعیت آگاهی بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان شفای کرمان از بیماری خود

سابقه و هدف: امروزه جنبه های اخلاقی در سرطان شناسی نسبت به گذشته بیشتر مطرح می شوند. یکی از این جنبه ها دادن اطلاعات به بیماران در خصوص تشخیص و پیش آگهی از بیماریشان می باشد. هدف این مطالعه بررسی وضعیت آگاهی بیماران سرطانی بود. روش بررسی: در این مطالعه 150 بیمار سرطانی که در مدت یک سال به بخش پرتودرمانی و انکولوژی بیمارستان شفای کرمان مراجعه کردند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. در این گفتگوها سعی شد موارد زیر مشخص شود: وضعیت آگاهی بیماران از تشخیص، پیش آگهی و علل احتمالی بیماریشان و عوارض و طول مدت درمان و نقش آنان در انتخاب درمان. سپس ارتباط آگاهی بیماران از تشخیص با فاکتورهای مختلف ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل و کای دو استفاده شد. یافته ها: از 150 بیمار مورد مطالعه، 53 بیمار (3/35%) از تشخیص بیماری خود اطلاع داشتند. 11 بیمار (3/7%) از پیش آگهی بیماری خود اطلاع درستی داشتند. تعداد بیمارانی که از عوارض درمان، اتیولوژی و طول درمان اطلاع داشتند به ترتیب 63 (42%)، 16(7/10%) و 106(7/70%) بود. 58 بیمار (7/38%) در انتخاب نوع درمان شرکت کرده بودند. آگاهی بیماران از تشخیص با تحصیلات، مکان درمان و نوع درمان ارتباط داشت (05/0p<) ولی ارتباط معنی داری با سن، جنس، وضعیت ازدواج، سابقه خانوادگی سرطان، سابقه بیماری مزمن، هدف درمان (بهبودی یا تسکینی) و مرحله بیماری (با یا بدون متاستاز) نداشت. نتیجه گیری: وضعیت آگاهی بیماران سرطانی ایران از وضعیت بیماریشان مطلوب نیست. شناسایی آنچه بیماران دوست دارند و حق دارند بدانند، در رفع موانع عاطفی جلوگیری کننده از دادن اطلاعات مربوط به بیماری کمک کننده است.